Prawo konstytucyjne dawniej nazywane było prawem politycznym lub prawem państwowym. To zespół norm prawnych, które określają te ustrojowe zasady według których funkcjonuje państwo.
Prawo konstytucyjne określa również szczegółową treść oraz sposoby, które mają zagwarantować prawa człowieka oraz obywatela. Określa także w jaki sposób zaspakaja się potrzeby społeczne, sposób tworzenia prawa, jak też jego hierarchię. Tym podstawowym źródłem prawa konstytucyjnego. A z kolei wszelkie jej postanowienia rozwijane są w ustawach. Konstytucja to zazwyczaj jeden akt prawny, jednak czasem może też mieć kształt kilku aktów - jednak tej samej rangi. Podstawowe źródła prawa stanowionego w naszym kraju to akty normatywne wymienione w konstytucji. Są to: konstytucja, ratyfikowane umowy międzynarodowe,, akty prawne organizacji międzynarodowych, ustawy, rozporządzenia z mocą ustawy, umowy międzynarodowe, rozporządzenia, akty prawa miejscowego, regulaminy parlamentarne.
W demokratycznym państwie prawa niezwykle ważne jest to, aby każdy akt prawa zgodny był właśnie z konstytucją. Tak jak na przykład w Polsce "Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej". Wynika to po prostu z przyjętej hierarchii dla aktów prawnych. Zasada zgodnie, z która to każda ustawa koniecznie musi być zgodna z konstytucją, nazywa się zasadą konstytucyjności. Co więcej, każde rozporządzenie nie może być sprzeczne ani z konstytucją, ani z ustawą - jest to tak zwana zasada legalności. Oceną zgodności aktów prawnych z wszystkimi normami wyższego rzędu zajmuje się Trybunał Konstytucyjny. Prawo konstytucyjne jest więc jednym z tych zasadniczych praw, któremu to podporządkowane są inne gałęzie prawa, muszą być z nim zgodne.
