Praca w klinice rehabilitacji do najłatwiejszych nie należy. Rehabilitant ma cały czas sporo pracy, na miejsce w klinice ludzie czekają tygodniami, a nierzadko miesiącami. Rotacja jest tutaj ogromna, na każde zwolnione miejsce jest wielu chętnych. Zadaniem rehabilitanta jest przywrócenie sprawności osobie, której w danym momencie pomaga.
Nie zawsze jest to sprawność całkowita. Trudno bowiem taką przywrócić osobie po amputacji ręki czy nogi. Ale można przywrócić maksymalną możliwą do uzyskania. Z pewnością osoba bez nogi może nauczyć się funkcjonować, może wzmocnić mięśnie tej nogi, którą posiada. Wszystko po to, aby ułatwić sobie wykonywanie codziennych czynności, pracę, wykonywanie obowiązków. Ograniczenia dotyczące braku ręki czy nogi nie są gorsze od kalectwa umysłowego. A na takie skazujemy się załamując się po wypadku czy też po poważnej chorobie, która uszkodziła nieodwracalnie nasze zdrowie. Musimy udać się do odpowiedniej kliniki i skorzystać z pomocy specjalisty.
Większość ograniczeń siedzi w naszej głowie i wiele przykładów z życia pokazuje nam, że osoby niepełnosprawne mogą żyć tak samo jak osoby w pełni sprawne (uprawiają sport, pracują, mają pasje).
Nieco inaczej jest w przypadku niepełnosprawności psychicznej. Tutaj droga do samodzielności, sprawnego funkcjonowania jest znacznie trudniejsza. Kliniki rehabilitacji, lekarze, specjaliści mogą takiej osobie pomóc nauczyć się w miarę sprawnie funkcjonować, ale rzadko jest to całkowita sprawność.
