Człowiek już od czasów starożytnych podejmował się refleksji dotyczącej własnej egzystencji – jej celu, o ile takowy istnieje, a także wartości. Wartość życia ludzkiego stanowi kwestię wyjątkowo kontrowersyjną, gdyż napotkać można różnorodne opinie, od tych pozytywnych poprzez zróżnicowane aż po negatywne. Stanowiąca wynik kontemplacji, etyka wraz z swym rozwojem nauczyła nas pewnych obiektywnych prawd, które tyczą się między innymi ludzkiego życia, a co za tym idzie praw, które posiada każdy człowiek.
Są one niezależne od rasy, płci, wyznania, a nawet koloru oczu. Źródłem owych praw jest przyrodzona godność ludzka, która jest właściwa każdemu człowiekowi. Prawa te mają charakter: powszechny, przyrodzony, niezbywalny, nienaruszalny, naturalny, niepodzielny. Możemy je podzielić na tzw. prawa negatywne oraz pozytywne. Różnią się one od siebie tym, że o ile prawa negatywne służą ochronie wolności jednostki przed suwerenem w postaci państwa, to prawa pozytywne są określane mianem swoistych uprawnień. Prawami negatywnym będą zatem: możliwość uczestnictwa w wyborach, a także kandydowania w nich, możliwość uczestniczenia w życiu publicznym, prawo do uczestnictwa oraz organizowania pokojowych manifestacji, do składania wniosków, petycji, skarg, równy dostęp do służby publicznej itp. Prawami pozytywnymi będzie natomiast prawo do: ochrony zdrowia, nauki, pracy, własności, dziedziczenia, odpowiedniego wynagrodzenia itp.